Kościół, jako hojna i mądra Matka, pozwala, by prywatne nabożeństwo wiernych przejawiało się na różne sposoby. Oprócz modlitw zupełnie osobistych, przy codziennych zajęciach od porannego do wieczornego pacierza, Kościół zatwierdził różne nieliturgiczne nabożeństwa prywatne, jak procesje, godzinki, wystawienia Najśw. Sakramentu, Droga Krzyżowa, a w Polsce: Gorzkie Żale, majowe, czerwcowe, październikowe, etc.
Publiczna modlitwa Kościoła, modlitwa społeczna, którą Kościół jako społeczność oddaje cześć Stwórcy i Zbawcy jest również różnorodna. To przede wszystkim Msza św., inne sakramenta, sakramentalia, godziny kanoniczne, czyli to wszystko, co zawarte jest w księgach liturgicznych: w Mszale, Rytuale, Pontyfikale, Brewiarzu.
Niektóre procesje, takie, które są ściśle związane z Mszą i zawarte w mszale rzymskim, są procesjami liturgicznymi. Do takich należą święte stacje rzymskie.
Statio, czyli miejsce zbiórki wojska, przyjęło się w języku kościelnym, jak nazwa wskazuje, z terminologii wojskowej. Zaczęło oznaczać miejsce zbiórki wiernych, w Rzymie, w miejscu, w którym Papież otoczony swym dworem duchownych miał odprawiać święte obrzędy. Oznaczało jedność wierzących, jedność liturgii, wokół Wikariusza Chrystusowego, który sprawował święte tajemnice i zwykle też głosił kazanie. Zwłaszcza stacje wielkopostne nabrały znaczenia pokutnego, „czuwalnego”, bowiem modlono się nie tylko w dzień, ale i do późnych godzin nocnych i nawet do samego rana. I tak przechodzono codziennie z miejsca zebrania (gdzie Papież czytał kolektę, orationem ad collectam) do miejsca docelowego (stacji), od kościoła do kościoła, wspominając świętych Pańskich, zwłaszcza męczenników, których relikwie znajdowały się w kolejnych kościołach.
Wiosną wydawnictwo Instytutu Matki Dobrej Rady, Centro Librario Sodalitium, wznowiło dawną książeczkę benedyktyna, o. Placyda Lugano, pt. Le Sacre Stazioni Romane nella Quaresima e l’Ottava di Pasqua (Święte stacje rzymskie w Wielkim Poście i oktawie Zmartwychwstania). Jest to reprint wydania Libreria Editrice Vaticana z 1960 r. Ta mała książeczka, mająca za cel przybliżenie wiernym tej tradycji oraz ułatwienie im śledzenia obrzędów, zawiera słowo wstępne do pierwszego wydania napisane przez kard. Marchettiego Selvaggianiego, wstęp autora, omawiający historię oraz znaczenie Wielkiego Postu oraz stacji wielkopostnych, następnie modlitwy do odmawiania przy nawiedzeniu Najśw. Sakramentu oraz Matki Bożej, Litanie do Wszystkich Świętych wraz z modlitwami stacyjnymi, wreszcie spis odpustów związanych z liturgią stacyjną. Po tym następuje część główna książeczki, która obejmuje, na każdy dzień od Środy Popielcowej do Białej Niedzieli: święte stacje wraz z krótką notką historyczną, kolektą, modlitwą nad ludem, skrótem lekcji i ewangelii, listą relikwii świętych w danym kościele, a nawet godziny nabożeństw.
Bardzo interesująca pozycja nie tylko dla katolików mieszkających w Rzymie, choć trzeba znać język włoski. Podczas gdy w Rzymie od lat sześćdziesiątych dzieje się biblijna abominatio desolationis, rzymscy katolicy na całym świecie mogą dzięki tej niewielkiej książeczce odbywać Wielki Post w duchu liturgii autentycznie rzymskiej.
117 s. małego formatu
Cena: 10€
Do kupienia tutaj
Redakcja „Myśli Katolickiej”
Myśl Katolicka 