O. Józef Chiaudano T. J., „Dziennikarstwo Katolickie” (rozmowa trzecia)

Kolejna, trzecia rozmowa dotyczy stanowiska jaką dziennikarz katolicki powinien zająć w sprawie złych autorów, ich dzieł i czynów. Ks. Euzebiusz wyjaśnia, że nie można im pobłażać jak również szczególnie chwalić u nich tego co czasami wygląda na dobre. Bowiem zło które jest tam zasiane wystarcza do ogólnego potępienia całości ich dzieł. Pisarze niemoralni i bezbożni nie mają prawa do tego aby dziennikarze katoliccy rozgłaszali ich zasługi literackie, naukowe lub artystyczne – generalnie lepiej w takich sytuacjach milczeć.

„W Kościele człowiek zaczyna być ważniejszy od Chrystusa”? Zapytaliśmy Montiniego

Ten, który zaprowadził kult człowieka w Kościele

Niedawno temu na „konserwatywnym” skrzydle polskojęzycznego Internetu powstał program P. Stanisława Krajskiego o nazwie „Brzytwa, czyli ostro na każdy temat”. Jak to zwykle u nas jednak bywa, ostrość zaczyna się i kończy na ostrości obrazu, a brak jej zupełnie w treściach wypowiedzi…

W pierwszym programie P. Krajski gości ks. abpa Jana Pawła Lengę (program tutaj), który w ostatnich czasach stał się jedną z twarzy niezbyt wyrazistego oporu przeciwko obecnemu etapowi rewolucji w Kościele i jej kierownikowi Bergoglio. Były „ordynariusz” Karagandy w Kazachstanie jest typowym przykładem tego właśnie oporu: niezachwiane przekonanie o świętości Soboru Watykańskiego II, Jana Pawła II, a nawet Benedykta XVI oraz mętny i niepewny opór przeciwko obecnemu okupantowi Watykanu. Takich przykładów jest kilka nawet w Polsce (sam abp Lenga już rezyduje w Licheniu).

Artykuł wstępny z okazji dziesięciolecia pisma „Sodalitium” (1993 rok)

Artykuł poniższy omawia perypetie oraz tematykę pierwszej dekady pisma Instytutu Matki Dobrej Rady. Publikacja jego tłumaczenia na blogu Pelagiusza z Asturii, w styczniu ubiegłego roku, była swego rodzaju zwiastunem powstania Stowarzyszenia im. Ks. Goliana i strony internetowej „Myśl Katolicka”, co nastąpiło z górą miesiąc później.

Za wzór wzięliśmy sobie prasę integralnie katolicką, tę dawną (zwłaszcza „Myśl Katolicką”), ale i tę dzisiejszą (zwłaszcza „Sodalitium”). I my na łamach naszej strony pragniemy przedstawiać różnego rodzaju tematykę zawsze z integralnie katolickiego punktu widzenia: teologia, filozofia, polityka, historia, pedagogika (ogólnie wychowanie), literatura, sztuka, etc. etc. etc. I rzeczywiście również możemy powiedzieć, że (nowa) „Myśl Katolicka” „nie jest kopią czegoś innego”.

Nie lawirujmy!

Przedstawiamy naszym Czytelnikom krótki artykuł doskonale prezentujący naszą polską moralność sprzed 111 lat. Celnie punktuje w nim autor jej słabe strony pamiętając o naszych wcześniejszych, wcale nie małych zaletach i zasługach dla wspólnego dobra ludzkości.

W rocznicę śmierci ks. Walerego Stuyvera

Ks. Stuyver w pięćdziesięciolecie swych święceń kapłańskich

Ks. Walery Stuyver zmarł 17 stycznia (1995 roku – przyp. PA) w Dendermonde (Belgia), odmawiając różaniec w swej kaplicy w ciszy wieczornej. Urodził się w Aalst 1 sierpnia 1916 roku, a święcenia kapłańskie otrzymał 30 maja 1942 roku w Gandawie. Był proboszczem w Vlassenbroek aż do 1983 roku, gdy to opuścił parafię aby dać publiczne świadectwo tego, że nie jest w komunii z Janem Pawłem II. Był wiernym zwiastunem wiary katolickiej we Flandrii, odprawiał Mszę w Antwerpii, Dendermonde i Zele. Kupił zamek w Seraing-le-Château, w okolicach Liège, który należał wcześniej do rodziny prześladowcy 19 męczenników z Gorcum[1], i poświęcił kaplicę tym męczennikom, którzy w trakcie XVI wieku nadali blasku wierze katolickiej w obronie Eucharystii i Papieża przeciwko protestanckiej herezji.

O. Józef Chiaudano T. J., „Dziennikarstwo Katolickie” (rozmowa druga)

W drugiej rozmowie krytyce podlega lekkomyślność w wypowiadaniu zdań, które choć niezupełnie sprzeczne z wiarą, wystawiają ją na szwank i prowadzą do herezji. Sprawa ta jest tym ważniejsza dziś, gdy władza najwyższa w Kościele nie jest sprawowana z racji wakatu (formalnego) Stolicy Apostolskiej. Dziś każdy dyletant może założyć (i często faktycznie zakłada) stronę internetową i bez znajomości przedmiotu wypowiadać się na tematy związane bliżej lub dalej z wiarą lub moralnością nie przedstawiając ich jednak w zgodzie z wiarą i moralnością.

Leon Degrelle wzorem dla katolików integralnych?

Jak wiedzą Czytelnicy „Myśli Katolickiej”, jednym z przyświecających jej zadań jest zwalczanie rozpowszechnionych dziś błędów, w tym promowania różnych niedających się pogodzić z katolicyzmem postaci. Przykłady takiego zacietrzewienia znajdujemy także w obozie sedewakantystycznym. W tym kontekście opublikowaliśmy wprowadzenie do podstaw ideologii pewnych narodowo-radykalnych i „integralnie katolickich” aktywistów, a następnie opracowane poświęcone Corneliu Zelea Codreanu i powołanemu przezeń Legionowi Michała Archanioła. Poniższy artykuł omawia z kolei postać znaną w kręgach narodowo-radykalnych w całej Europie, w tym także w Polsce. Jest nią Leon Degrelle, założyciel ruchu Rex, do którego tradycji odwołał się powstały przed 5 laty Ruch Christus Rex.

Kazanie ks. Zygmunta Goliana o wychowaniu rodzicielskim (trzecie, o dobrym przykładzie)

[Kazanie pierwsze, ogólne]

[Kazanie drugie, o karności]

Jak ważne w wychowaniu jest dawanie dobrego przykładu wydaje się, że nie trzeba tłumaczyć. Tłumaczyć może i nie trzeba, ale przypominać trzeba często, i to bardzo często. To czyni ks. Zygmunt Golian w trzecim kazaniu o wychowaniu dzieci. Doniosłe znaczenie dobrego przykładu (rodziców) i czynów idących w parze ze słowami wyraźne jest zwłaszcza w wychowaniu dzieci.

O. Józef Chiaudano T. J., „Dziennikarstwo Katolickie” (pochwała Papieża, wstęp, rozmowa pierwsza)

Po recenzji broszurki o. Chiaudano pt. „Dziennikarstwo Katolickie” czas na jego treść, której tłumaczenie pojawiło się w „Myśli Katolickiej” (rok IV [1911], nry 9-25), poprzedzone listami pochwalnymi Stolicy Apostolskiej. W oddanym do druku wydaniu włoskim te listy umieszczone były w Dodatku na końcu książki.

Objawienie Pańskie czyli Trzech Króli

Roger Van der Weyden, środkowa tablica Tryptyku św. Kolumby: Pokłon Trzech Króli (Stara Pinakoteka w Monachium)

Alleluja, alleluja. Vidimus stellam ejus in Oriente, et venimus cum muneribus adorare Dominum. Alleluja. (Ujrzeliśmy gwiazdę Jego na wschodzie i przybyliśmy z darami pokłonić się Panu.)